Το HyperCard ήταν λογισμικό της Apple που κυκλοφόρησε το 1987 και το αποκτούσε δωρεάν όποιος αγόραζε καινούργιο Mac εκείνη την εποχή. Ήταν τότε που αν κάποιος είχε ηλεκτρονικό υπολογιστή στο σπίτι του, η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας συμπέραινε αυτόματα ότι αυτός ήταν κάποιος περίεργος απόγονος του Einstein ή άνθρωπος του σατανά ή – στην καλυτερη περίπτωση – κορυφαίος μηχανικός που ήξερε να φτιάχνει και ψυγεία.
Η ιδέα πίσω από το HyperCard ήταν η δημιουργία και ανταλλαγή εικονικών καρτών οι οποίες εκτελούν ένα απλό κώδικα που είναι γραμμένος στη γλώσσα HyperTalk. Οι χρήστες των Macintosh μπορούσαν να δημιουργήσουν στοίβες καρτών με το HyperCard οι οποίες συνδέονταν με άλλες στοίβες που ανήκαν σε άλλους χρήστες. Μπορούμε να πούμε ότι διαδικασία αυτή αποτέλεσε τον πρόγονο των υπερσυνδέσμων (hyperlinks) που συναντάμε σήμερα παντού στο Internet αλλά και της λογικής του Blockchain.
Το ViperCard έρχεται σήμερα να αναστήσει αυτή την ιδέα και να τη βελτιώσει. Ο σχεδιαστής του Ben Fisher ανέπτυξε ένα λογισμικό ανοιχτού κώδικα που είναι διαδικτυακό και αρκετά δημιουργικό αλλά δεν υποστηρίζει ακόμα smartphones και tablets. Ο χρήστης του ViperCard μπορεί να φτιάξει – χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις προγραμματισμού – τις δικές του κάρτες ή/και να χρησιμοποιήσει επίσης έτοιμες στοίβες όπως το βιντεοπαιχνίδι Glider. Να πληροφορήσουμε τους νεότερους ότι το Glider ήταν ιδιαίτερα δημοφιλές στα 80s και κυκλοφορούσε δωρεάν για Macintosh.
Πατέρας του HyperCard θεωρείται ότι είναι ο Bill Atkinson, προγραμματιστής της Apple, ο οποίος αποκάλυψε σε σχετικά πρόσφατη συνέντευξή του ότι εμπνεύστηκε το κλασικό λογισμικό σε ένα παγκάκι απέναντι από το σπίτι του, έχοντας κάνει χρήση “LSD πολύ καλής ποιότητας”. Βρισκόμενος ο Atkinson υπό την επήρεια του ναρκωτικού και αφού είχε “παρατηρήσει την παραλληλότητα των αστεριών και των φώτων του δρόμου” και “συνειδητοποιήσει την καμπυλότητα του πλανήτη”, συνέλαβε την ιδέα της ανταλλαγής ομάδων πληροφοριών μεταξύ ανθρώπων με διαφορετικές γνώσεις και επιστημονικό υπόβαθρο.
Στην ίδια συνέντευξη, ο Atkinson είπε ότι ο σκοπός του HyperCard ήταν “να δώσει περισσότερες δυνατότητες προγραμματισμού σε ανθρώπους με πάθος παρά να ξυπνήσει το πάθος των προγραμματιστών”. Η μεταγενέστερη αποτυχία του HyperCard οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην έλευση του PC με τις απλουστευμένες – για την εποχή – λειτουργίες αλλά και στην μονολιθική προσήλωση και τον περιορισμό πολλών εργαλείων στο οικοσύστημα της Apple.
