Όποιο μάθημα επιχειρηματικότητας και να παρακολουθήσεις – από σεμινάριο μέχρι πανεπιστημιακό – και όποιο σχετικό βιβλίο να ανοίξεις, θα βρεθείς μπροστά στα εξής:
- κάθε λεπτό γεννιούνται εκατομύρια επιχειρηματικές ιδέες σε όλο τον κόσμο αλλά ελαχιστότατες από αυτές καταλήγουν να γίνουν κανονικές κερδοφόρες επιχειρήσεις
- η πραγματική αξία μίας επιχείρησης είναι η ευκολία με την οποία θα πουληθεί σε συνδυασμό με την τιμή πώλησής της
Τις τελευταίες μέρες έρχεται να προστεθεί, ίσως για πρώτη φορά στα παγκόσμια χρονικά, ακόμη ένα άλλο κριτήριο επιτυχίας: η έμπρακτη έκφραση της αγάπης των πελατών για την επιχείρηση. Μιλάμε βέβαια για τη διαδικτυακή συλλογή υπογραφών υπέρ της συνέχισης της λειτουργίας του Beat.
Την ιστορία του Beat (πρώην Taxibeat) μάλλον την έχεις ξανακούσει. Η ιδέα της διαδικτυακής πλατφόρμας ξεκίνησε στην Αθήνα από το Νίκο Δρανδάκη το καλοκαίρι του 2010 και υλοποιήθηκε, με τη μορφή εφαρμογής για smartphone, λίγους μήνες αργότερα, τον Ιανουάριο του 2011. Το σκεπτικό είναι να μπορείς, τη στιγμή που χρειάζεσαι ταξί, να εντοπίσεις μέσω της εφαρμογής τα διαθέσιμα ταξί στην περιοχή που είσαι και να επιλέξεις αυτό που θέλεις. Βασικά κριτήρια επιλογής είναι ο χρόνος άφιξης, τα χαρακτηριστικά οδηγού & αυτοκινήτου και οι αξιολογήσεις άλλων πελατών. Και όλα αυτά χωρίς καμία απολύτως επιπλέον χρέωση για τον πελάτη.
Όπως ήταν αναμενόμενο, η επιχείρηση πέτυχε πολύ γρήγορα. Βρέθηκαν οι απαραίτητες χρηματοδοτήσεις μέσω ιδιωτών επενδυτών (το χρυσοπληρωμένο ελληνικό τραπεζικό σύστημα είχε επιλέξει αρχικά να ασχολείται με άλλες δουλειές) και κατάφερε να γίνει το Beat ένα από τα πιο δυνατά εξαγωγικά προϊόντα της Ελλάδας. Μπήκε – απευθείας ή μέσω στρατηγικών συνεργασιών – σε αγορές της Βόρειας και Νότιας Αμερικής,, Δυτικής και Ανατολικής Ευρώπης και το Φεβρουάριο του 2017, μόλις έξι χρόνια μετά την ίδρυσή της, πουλήθηκε στη Daimler έναντι €43 εκατ.
Μέσα σε όλο αυτό το τρέξιμο, οι σχεδιαστές του καινοτόμου μοντέλου του Beat έκαναν το μοιραίο λάθος να εντάξουν σε αυτό τρία θανάσιμα (και καπιταλιστικά βεβαίως βεβαίως) αμαρτήματα: ποιότητα, αξιολόγηση, ανταμοιβή. Ο ταρίφας που κάπνιζε μέσα στο ταξί, έβριζε τους άλλους οδηγούς, είχε να πλυθεί από πέρσι το Πάσχα και σταματούσε κάθε τριάντα δευτερόλεπτα μέχρι να πάρει ταυτόχρονα τέσσερις κούρσες δυστυχώς μας τελείωσε. Η αξιολόγηση των πελατών και η αυτορύθμιση του κλάδου έφερε ευγενικούς οδηγούς με πεντακάθαρα ταξί, που δεν κλέβουν τους τουρίστες, τους εμπιστεύεσαι να μεταφέρουν το παιδί ή τον υπερήλικα γονιό σου με ασφάλεια και – πάνω από όλα – είναι πρόθυμοι να επιστρέψουν στον πελάτη αξία αντίστοιχη με το κέρδος τους. Και στον ελεύθερο χρόνο τους μαζεύουν είδη πρώτης ανάγκης και τα πηγαίνουν στους πρόσφυγες στο λιμάνι του Πειραιά.
Όμως, αυτή η νέα κατάσταση που διαμορφώνεται στην αγορά των ταξί προφανώς δεν βρίσκει σύμφωνο τον Έλληνα νομοθέτη ο οποίος σπεύδει να παρέμβει στο νομικό περιβάλλον που επιτρέπει τη λειτουργία επιχειρηματικών σχημάτων σαν τη Beat. Η επιχείρηση που ταυτίστηκε με την ελληνική επιτυχία και την ουσιαστική μαγκιά στα χρόνια της κρίσης και η ιδέα που αντιγράφηκε από κολοσσούς στο εξωτερικό μέχρι να πουληθεί σε αντικειμενικά καλό τίμημα, εκτιμώνται ότι δημιουργούν προβλήματα και στρεβλώσεις στην ελληνική αγορά των ταξί. Προβλήματα που πρέπει να διορθωθούν άμεσα και μάλιστα με κρατική παρέμβαση. Πάντως, θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να μας πει ο νομοθέτης ποιες ακριβώς στρεβλώσεις είναι αυτές που διορθώνονται με το νέο νόμο και ποιοι από εμάς θα ωφεληθούν…
